خاصیت بیابان را دیده ام بی رحم اما لطیف ، قدیمی و آشنا.
دوست تو و دشمن تو، همه کس و کار تو پدر و مادرت . بیابانهای ایران سرزمینهاییست برای
دیدن حقیقت و مانند خود حقیقت دست نیافتنی مرموز و پیشبینی ناپذیر و خشن.
از دروغ دریغ ندارد. هرچه بخواهی هست میشود میبینی باچشم و لمس میکنی بادست و میشنوی واضح وآشکار.
اگر پی حقیقت نباشی قیمت جانت را می پردازی. اینجا دروغ عاقبت مرگ دارد.یک لحظه غفلت کنی از دانستن یک لحظه آخر عمرت میشود. اینجا برای دروغ جایی نیست . میتوانی سرگردان باشی و سرگشته اما نمیتوانی دنبال حقیقت نباشی.
شوخی ندارد اما رند است رندانه شوخی میکند شوخی میکند اما با زندگیت
باید بهش بخندی و در بازیش سهیم شوی بازی سر زندگیت اگر بازیکن باشی
وگرنه زورش را به رخت می کشد خانه خرابت میکند ضجرت میدهد .
بیابان زمانی درازست ومکانی وسیع دریا را نمیدانم اما باید همینطور باشد
شبها گرگها و شغالها و کفتارها و روزها مارها و عقربها و کلاغهاو
گاهی هم دارکوبی روی تک درخت. باور میکنی و قوی میشوی و زندگی میکنی ما
ایطوریم.
ناامید کم میشویم عاقبت همان بیابان به دادت میرسد وقتی در اوج نا امیدی
چشم باز میکنی و میبینی هر چه دیدنیست انقدر سماجت میکند تا روحش را
بپذیری قبولش کنی و قبولش که کردی مهربانترین است دل ازش نمیکنی و ما این
خوب اموخته ایم امید را میگویم. واین استحکام پر ابهت را. ما همانقدر خوب
و پر ابهتیم. ما ایرانی هستیم فرزندان بیابانهای بزرگ ودریاهای کوچک
ورودخانه های خشک.
ایرانی ادم خوبیست اما خیلیها بدی در حقش رده اند.
روز ها داشته که از خانه امده بیرون و کله های دوستانش را دیده که سر کوچه
شان روی هم روی هم افتاده. تپه شده کوه شده. چشمان کسانش دیده در اورده
اند از چشمدان . خانه زندگیش دیده اتش زده اند برایش زبانها دیده از
قفا بیرون کشیده. اینها حرف نیست پدران ما بوده اند و دیده اند
و هر جای جهان باشی خاطرات پدرانت با تو هستند پدرانی که ادمهای خوبی
هستند کار زیاد می کنند بحران زیاد دارند و تحمل هم وغر کم می زنند و
امروزشان امروز است وفردایشان فردا . و حالا ما پدرانمانیم تا امید مضاعف
بیابیم وتحمل بیشتر داشته باشیم.
بیابان یادم داد باورکردن حقیقت را و پس زدن دروغ و توهم را. حقیقت را باید پذیرفت هر چقدر
بزرگ و سهمگین باشد چون هموست نجات دهنده ومهربان، پذیرشش برابر است با به
حقیقت در امدن جزیی از حقیقت شدن بزرگ شدن.
دوست تو و دشمن تو، همه کس و کار تو پدر و مادرت . بیابانهای ایران سرزمینهاییست برای
دیدن حقیقت و مانند خود حقیقت دست نیافتنی مرموز و پیشبینی ناپذیر و خشن.
از دروغ دریغ ندارد. هرچه بخواهی هست میشود میبینی باچشم و لمس میکنی بادست و میشنوی واضح وآشکار.
اگر پی حقیقت نباشی قیمت جانت را می پردازی. اینجا دروغ عاقبت مرگ دارد.یک لحظه غفلت کنی از دانستن یک لحظه آخر عمرت میشود. اینجا برای دروغ جایی نیست . میتوانی سرگردان باشی و سرگشته اما نمیتوانی دنبال حقیقت نباشی.
شوخی ندارد اما رند است رندانه شوخی میکند شوخی میکند اما با زندگیت
باید بهش بخندی و در بازیش سهیم شوی بازی سر زندگیت اگر بازیکن باشی
وگرنه زورش را به رخت می کشد خانه خرابت میکند ضجرت میدهد .
بیابان زمانی درازست ومکانی وسیع دریا را نمیدانم اما باید همینطور باشد
شبها گرگها و شغالها و کفتارها و روزها مارها و عقربها و کلاغهاو
گاهی هم دارکوبی روی تک درخت. باور میکنی و قوی میشوی و زندگی میکنی ما
ایطوریم.
ناامید کم میشویم عاقبت همان بیابان به دادت میرسد وقتی در اوج نا امیدی
چشم باز میکنی و میبینی هر چه دیدنیست انقدر سماجت میکند تا روحش را
بپذیری قبولش کنی و قبولش که کردی مهربانترین است دل ازش نمیکنی و ما این
خوب اموخته ایم امید را میگویم. واین استحکام پر ابهت را. ما همانقدر خوب
و پر ابهتیم. ما ایرانی هستیم فرزندان بیابانهای بزرگ ودریاهای کوچک
ورودخانه های خشک.
ایرانی ادم خوبیست اما خیلیها بدی در حقش رده اند.
روز ها داشته که از خانه امده بیرون و کله های دوستانش را دیده که سر کوچه
شان روی هم روی هم افتاده. تپه شده کوه شده. چشمان کسانش دیده در اورده
اند از چشمدان . خانه زندگیش دیده اتش زده اند برایش زبانها دیده از
قفا بیرون کشیده. اینها حرف نیست پدران ما بوده اند و دیده اند
و هر جای جهان باشی خاطرات پدرانت با تو هستند پدرانی که ادمهای خوبی
هستند کار زیاد می کنند بحران زیاد دارند و تحمل هم وغر کم می زنند و
امروزشان امروز است وفردایشان فردا . و حالا ما پدرانمانیم تا امید مضاعف
بیابیم وتحمل بیشتر داشته باشیم.
بیابان یادم داد باورکردن حقیقت را و پس زدن دروغ و توهم را. حقیقت را باید پذیرفت هر چقدر
بزرگ و سهمگین باشد چون هموست نجات دهنده ومهربان، پذیرشش برابر است با به
حقیقت در امدن جزیی از حقیقت شدن بزرگ شدن.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر