سرمی

لحظه های این زمستان

در ویرانی لبخند تو لانه کرده اند
آن هنگام
          که خون رگهایمان در انعقاد فاجعه جاریست 
الهه لبخند اخم بگشا
من دلم تنگ است و دستهایم را به اندوه فروخته ام
جهان سیاه است و
گیسوانت
             چون کلاغان مرده خبر های شوم می ارند
بگشا 
بگذار بگذریم